Μετά τις ταινίες Sherlock Holmes και την αναβίωση των 60ies, στην ταινία κατασκοπίας The Man from U.N.C.L.E. , ο Guy Ritchie καταπιάνεται με έναν ακόμη θρύλο της βρετανικής κουλτούρας, τον Βασιλιά Αρθούρο, σε μια ιστορία που το έπος του Αρθούρου συναντάει το στιλ του Lock Stock and Two Smoking Barrels.
Στη νέα κινηματογραφική μεταφορά του ήρωα, γνωρίζουμε τον ατίθασο νεαρό Αρθούρο, κυρίαρχο των δρόμων του Λοντόνιουμ με την συμμορία του, ο οποίος αγνοεί τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωή, μέχρι τη στιγμή που παίρνει στα χέρια του το Εξκάλιμπερ και μαζί με αυτό το μέλλον του. Από την πρώτη στιγμή, το θρυλικό ξίφος θα τον προκαλέσει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Συντασσόμενος με την Αντίσταση και με μια μυστηριώδη γυναίκα, πρέπει να μάθει να τιθασεύει τη δύναμη του ξίφους, να αντιμετωπίζει τους δαίμονές του και να ενώσει τον λαό ενάντια στον τύραννο Βόρτιγκερν, ο οποίος έκλεψε το στέμμα του και δολοφόνησε τους γονείς του, και να γίνει Βασιλιάς.
Απο τις αρχές του 1950, μέχρι και τις μέρες μας, ο χαρακτήρας του Βασιλιά Αρθούρου έχει εμφανιστεί σε πάνω από 100 διαφορετικές ταινίες, αλλά και σειρές. Τώρα είναι η σειρά της Warner Bros. η οποία, 100 εκ. δολάρια μετά και αρκετές αναβολές εξόδου στους κινηματογράφους (η ταινία είναι γυρισμένη πάνω απο ενάμιση χρόνο) μας παρουσιάζει έναν εκσυχρονισμένο Βασιλιά Αρθούρο, με την σκηνοθετική σφραγίδα του Guy Rithie.
Ξεχάστε λοιπόν το καλό παιδί και χαρακτήρα-πρότυπο που έχουμε δει στις υπόλοιπες ταινίες που είναι βασισμένες στον μύθο. Ο Αρθούρος του Ritchie, μεγαλωμένος μέσα σε οίκο ανοχής στις πιο κακόφημες γειτονιές του Λοντόνιουμ, παλεύει για το σήμερα, δεν φοβάται να βάλει τα χέρια του στην λάσπη, ώστε στο τέλος να βγεί καθαρός, να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του και τέλος να γίνει βασιλιάς.
Με σπασμένα φρένα και μέσα απο μια συμπήκνωση γεγονότων, ο Guy Ritchie, ουσιαστικά μας παρουσιάζει (με όρους comic), ένα origin story, των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης με το δικό του μοναδικό στύλ.
Με μοντάζ “πολλών οκτανίων” και με την τεχνική που έξυπνα χρησημοποίησε για την αναβίωση ενός άλλου θρύλου της βρετανικής κουλτούρας, αυτή του Sherlock Holmes, καταφέρνει να μας κρατάει βιδωμένους στήν θέση μας για 126 λεπτά. Χωρίς να ξεφεύγει πολύ απο τα όρια της ιστορίας και του θρύλου, φτιάχνει μια άκρως ψυχαγωγική ταινία… Rocknrolla!, με μια αρχική σεκάνς, η οποία κλείνει δειλά το μάτι στόν Άρχοντα των Δακτυλιδιών, ως την – βιβλικής αναφοράς – άφιξη στις προβλήτες του Λοντόνιουμ και το εκπληκτικό (σε σύλληψη και εκτέλεση) μοντάζ ενηλικίωσης.
Η ταινία λειτουργεί άψογα (μείον τα λίγα προβληματάκια με το σενάριο- υπερβολικά πολλοί χαρακτήρες), τονισμένη από αμέτρητα ειδικά εφέ που δένουν όμως εξαιρετικά με την φυσική άγρια και σκοτεινιασμένη ομορφιά των επαρχιακών περιοχών της βραχώδους Σκοτίας, συνδυασμένη με την σχεδόν gothic φωτογραφία του John Mathieson (The Man from U.N.C.L.E.)
Ο αρρενωπός Αρθούρος του Charlie Hunnam, μετά και το The Lost City of Z, είναι σε “φόρμα”, αγκαλιάζει το υλικό που του έχει δώσει ο Ritchie και διασκεδάζει μαζί του. Με την “μαγκιά” του Sons of Anarchy αλλά και (όπου προστάζει το σενάριο) με κωμικά στοιχεία, ο Hunnam είναι η ιδανική επιλογή για τον ρόλο. Ο Jude Law με το σαρδόνιο ύφος του, ψιλοκλέβει την παράσταση ως villain. Η πλήρης απογοήτευση έρχεται όμως απο την Astrid Bergès-Frisbey (Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides), στον βασικό ρόλο της Μάγισσας (η αλλιώς Guinevere αν και δεν αναφέρεται), μονότονη και χωρίς καθόλου συναίσθημα.
Με το Στρογγυλό Τραπέζι να στήνεται στο τέλος, με την σκιά του Μέρλιν να πλανιέται και με την (μάλλον) σιγουριά του sequel, το King Arthur: Legend of the Sword, είναι ενα χορταστικό υπερθέαμα, γυρισμένο απο εναν σκηνοθέτη που ξέρει να ψυχαγωγεί. Και αυτό είναι το ζητούμενο, το οποίο αν συνδιαστεί με μια μεγάλη οθόνη, σίγουρα θα περάσεις καλά μαζί του.
Η ταινία κυκλοφορεί στούς κινηματογράφους απο την Tanweer.
