Σε μια εποχή συγκρούσεων, μια ομάδα από απρόσμενους ήρωες ενώνει τις δυνάμεις της σε μία αποστολή να κλέψει τα σχέδια του Death Star, του απόλυτου εργαλείου καταστροφής της Αυτοκρατορίας. Αυτό το κομβικό γεγονός στο χρονοδιάγραμμα των Star Wars φέρνει κοντά συνηθισμένους ανθρώπους που καλούνται να κάνουν ασυνήθιστα πράγματα και, έτσι, να υπηρετήσουν κάτι πολύ μεγαλύτερο από τους ίδιους.
Μετά την τεράστια επιτυχία του Star Wars: Episode VII – The Force Awakens καί τήν αναμονή τών επεισοδίων VIII και IX, η πρώτη spin-off ταινία από το σύμπαν τού George Lucas, είναι γεγονός.
Το Rogue One, “γεμίζει” τα κενά μεταξύ Episode III και IV καί μας διηγείται τα γεγονότα, για το πώς οι επαναστάτες κατάφεραν να κλέψουν τα σχέδια κατασκευής του Death Star.
Λίγο πριν η Αυτοκρατορία αιχμαλωτίσει τον επιστήμονα Galen Erso (Mads Mikkelsen) με σκοπό να χτιστεί γρηγορότερα το Death Star, εκείνος θα φυγαδεύσει τη μικρή του κόρη, Jyn Erso (Felicity Jones). Αρκετά χρόνια μετά εκείνη θα γίνει μέλος της Επανάστασης και θα πάρει μέρος στην επικίνδυνη αποστολή εύρεσης των σχεδίων κατασκευής του πανίσχυρου όπλου και τη διάσωση του πατέρα της, που ακόμα είναι αιχμάλωτος της Αυτοκρατορίας!
Η αλήθεια είναι πως η πλοκή και το τέλος της ταινίας ήταν λίγο πολύ γνωστά στους περισσότερους θεατές. Το Rogue One, είναι ο πρόλογος του κλασσικού Πόλεμου των Άστρων, μιας ταινίας που από το 1977 που προβλήθηκε για πρώτη φορά, άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της μεγάλης οθόνης. Ένα franchise που παρ’ όλο τόσα χρόνια κυριαρχεί στο είδος του καί για πρώτη φορά απομακρύνεται από τους κεντρικούς χαρακτήρες του, καταφέρνει να μάς δώσει κάτι πραγματικά διαφορετικό, ένα πιο “ενήλικο” star wars που δικαιοloγεί απόλυτα τη λέξη “war” στον τίτλο του.
Με αρκετά πιο “γήινους” ρυθμούς από το Force Awakens, παίρνει τόν χρόνο του, γιά να χτίσει (στο “λίγο” αργό πρώτο μέρος), τήν ένταση . Σκοτεινό και πιο “βρώμικο” (όσο επιτρέπει βέβαια η Disney), με τούς ήρωες αλλά και τούς αντίπαλους να “ματώνουν”, (έστω κι αν στην ταινία δεν δειχνει ούτε σταγόνα αίμα), αλλά παράλληλα να σε κάνουν να το νιώθεις. Σχεδόν αισθάνεσαι ότι δεν βλέπτεις κλασσική ταινία Star Wars γιατί οι όποιες αφέλειες κυριαρχούν στις υπόλοιπες ταινίες, εδώ ελαχιστοποιούνται. Σέβεται απολύτως το σύμπαν του “Α Νew Hope” και αποφεύγει τις ευκολίες του Force Awakens.
Οπτικά και ηχητικά, με τα υψηλά δεδομένα παραγωγής που είχε η ταινία, ήταν λογικότατο να έχουμε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η μεγάλη διαστημική μάχη ήταν από τις καλύτερες που έχουμε δει και το οπτικό υπερθέαμα των τελευταίων λεπτών ήταν μοναδικό (ίσως τα καλύτερα CGI σε ταινία Star Wars). Η επιλογή του Gareth Edwards (Godzilla) καί μετά τα προβλήματα πού είχε με τήν παραγωγή (εκτετεμένα reshoots, αλλαγή finale), αποδεικνύεται “right on the money“.
Όσον αφορά τώρα τους χαρακτήρες, Mads Mikkelsen και Forest Whitaker, δείχνουν το πόσο μεγάλοι ηθοποιοί είναι, έστω καί σε συνοδευτικούς ρόλους. Η Felicity Jones, ως Jyn Erso, ήταν όπως έπρεπε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ από τους υπόλοιπους χαρακτήρες ξεχωρίζουν ο τυφλός Chirrut (Donnie Yen) καί φυσικά το droid Κ-2SO (με τήν φωνή τού Alan Tudyk), μακράν τον πιο συμπαθή χαρακτήρα της ταινίας.
Φυσικά δέν ξεχνάμε (και πώς μπορούμε άλλωστε) τήν εμφάνιση, ενός από τούς πιο εικονικούς χαρακτήρες πού μάς χάρισε ο κινηματογράφος. Αυτή τού Darth Vader (πάντα με τήν φωνή τού James Earl Jones), πού προσφέρει μία από τίς καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) σκηνές τής ταινίας.
Τέλος το soundtrack διά χειρός Michael Giacchino, με μόνο ένα μήνα στήν διαθεση του μετά την αποχώρηση του Alexandre Desplat, ήταν λίγο απρόσωπο. Δεν υπήρχε κάποιο μουσικό θέμα που να μένει στο μυαλό. Επίσης όταν χρησιμοποιούσε κάποιο από τα γνωστά μουσικά θέματα του μεγάλου συνθέτη John Williams, ποτέ δεν τα άφηνε να ξεσπάσουν και τα έκλεινε με έναν κάπως βιαστικό και άτσαλο τρόπο.
Το Rogue One κερδίζει το στοίχημα. Είναι μια ταινία που θα λατρέψουν οι fun του είδους και όχι μόνον, μια ταινία πού βάζει, με τόν δικό της τρόπο, το λιθαράκι της στό μύθο του Star Wars.
Απολαύστε άφοβα!
Κυκλοφορεί σε Bluray καί Dvd, από τήν Feelgood.
