Η Αιμιλία Υψηλάντη, η οποία έχασε πριν από λίγο καιρό αναπάντεχα την μονάκριβή της κόρη, παραχώρησε συνέντευξη στην «On Time» και την Ρενέ Σαραντινού.
- Τον περασμένο Νοέμβρη έφυγε από την ζωή η μοναχοκόρη σας, η Μαρίνα Υψηλάντη.
Ήταν ένα χαρισματικό παιδί και χάνονται πολύ εύκολα τα χαρισματικά άτομα.
- Η φυσική παρουσία είναι κάτι που σας λείπει αρκετούς μήνες…
Είναι πολύ σημαντικό το πώς τη σκέφτομαι… τη σκέφτομαι με χαμόγελο… της μιλάω συνέχεια της Μαρίνας… πρέπει να μιλάμε στους ανθρώπους που έχουν «φύγει», προφανώς, γιατί να μη μιλάμε; Τους έχουμε μέσα μας. Τι είμαστε; Οι γονείς μας, τα παιδιά μας, δεν είμαστε ένα πράγμα με αυτούς;
- Η απώλειά της έχει αφήσει μεγάλο κενό…
Είναι όλο αυτό που είπα, αλλά και το «αχ, δεν μπορώ να της τηλεφωνήσω, να την αγγίξω, δεν μπορώ να την δω, δεν μπορώ να ξέρω ότι τώρα είναι εκεί…». Βλέπω ένα ωραίο έργο, μια ωραία εικόνα, πάω ένα ταξίδι και λέω: «Γιατί δεν το βλέπει εκείνη αυτήν την ώρα;» Η παρηγοριά είναι ότι ο θάνατος είναι για όλους μας, όταν το σκέφτομαι αυτό…
