Μοντέλο ζωγράφων από την Τζαμάικα, που συνδέθηκε με την Προ-Ραφαηλίτικη Αδελφότητα στην Αγγλία. Η Φάνι Ίτον (Fanny Eaton) πόζαρε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1860 για μια σειρά από αξιόλογους άγγλους ζωγράφους και βοήθησε στον επαναπροσδιορισμό των βικτωριανών προτύπων ομορφιάς.
Η Φάνι Ίτον γεννήθηκε ως Φάνι Ματίλντα Άντγουιστλ στο Σάρει της Τζαμάικα στις 13 Ιουλίου 1835. Μετακόμισε με τη μητέρα της στην Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1840, πριν από την αρχή της Βικτωριανής Εποχής. Στα 20 της, άρχισε να ποζάρει για ζωγράφους πορτρέτων στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, και σύντομα τράβηξε την προσοχή μιας μυστικής κοινωνίας ανερχόμενων νέων καλλιτεχνών που ονομαζόταν Προ-Ραφαηλίτικη Αδελφότητα.
Η Ίτον έκανε το ντεμπούτο της στον πίνακα του Σάιμον Σόλομαν «The Mother of Moses» («Η Μητέρα του Μωϋσή»), ο οποίος εκτέθηκε το 1860 στη Βασιλική Ακαδημία. Κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, πόζαρε για μια σειρά από διακεκριμένους καλλιτέχνες της Προ-Ραφαηλίτικης τέχνης, όπως ο Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι, ο Τζον Έβερετ Μίλεϊ και η Ρεβέκκα Σόλομαν. Η ομάδα κράτησε την Ίτον ως μοντέλο ιδανικής ομορφιάς και την παρουσίασε σε μια εποχή που τα μαύρα άτομα υποεκπροσωπούνταν σημαντικά, και συχνά εκπροσωπούνταν αρνητικά, στη βικτωριανή τέχνη.
Η καριέρα της διάρκεσε σχεδόν σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1860 και η τελευταία της παρουσία ως μοντέλο καταγράφηκε το 1867 στον πίνακα του Μίλεϊ «Jephthah» («Ιεφθάε»). Στις 18 Νοεμβρίου 1874, η Ίτον πήρε μέρος σε μαθήματα ζωής στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, συνεδρίες που ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένες με το Προ-Ραφαηλίτικο κίνημα. Στην συνέχεια δούλεψε ως μοδίστρα, μεγείρισσα και οικονόμος.
Η Φάνι Ίτον πέθανε στο Λονδίνο στις 4 Μαρτίου 1924, σε ηλικία 88 ετών.
Ποιά ήταν η Προ-Ραφαηλίτικη Αδελφότητα
Η Προ-Ραφαηλίτικη Αδελφότητα ήταν μια ομάδα νεαρών Άγγλων ζωγράφων που συνενώθηκαν το 1848 για να αντιδράσουν στην στερημένη φαντασίας και ψεύτικη -όπως πίστευαν- ιστορική ζωγραφική της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου και οι οποίοι έταξαν ως σκοπό να εκφράσουν στα έργα τους μια νέα ηθική σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
Άντλησαν την έμπνευσή τους από την ιταλική τέχνη τού 14ου και 15ου αιώνα, και η υιοθέτηση εκ μέρους τους του ονόματος των Προ-Ραφαηλιτών εξέφραζε τον θαυμασμό τους γι’ αυτό που θεωρούσαν ως την άμεση και απλουστευμένη απεικόνιση της φύσης, η οποία χαρακτήριζε την ιταλική ζωγραφική πριν από την ώριμη Αναγέννηση και, ιδίως, πριν από την εποχή του Ραφαήλ. Ιδρυτές της αδελφότητας ήταν τρεις σπουδαστές της Βασιλικής Ακαδημίας,ο Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι, ο Γουίλιαμ Χόλμαν Χαντ και ο Τζον Έβερετ Μίλεϊ.
Οι πίνακές τους με θρησκευτικά και μεσαιωνικά θέματα συναγωνίζονταν το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα και την απλοϊκή, χωρίς εξωραϊσμούς, αμεσότητα τής φλωρεντινής και σιενέζικης ζωγραφικής τού 15ου αιώνα. Η τεχνοτροπία που ανέπτυξαν οι Χαντ και Μίλεϊ χαρακτηριζόταν από τον έντονο και λαμπερό φωτισμό, την καθαρή ατμόσφαιρα και μια φωτογραφική σχεδόν αναπαραγωγή και τής παραμικρής λεπτομέρειας. Το έργο του Ροσέτι διέφερε από εκείνο των άλλων ως προς την ασάφεια των γραμμών του, μια πιο γλυπτική και υποβλητική φωτοσκίαση (κιαροσκούρο) και την ομιχλώδη, ονειρική του ατμόσφαιρα.
Δεινός επικριτής του έργου τους υπήρξε ο σπουδαίος μυθιστοριογράφος Κάρολος Ντίκενς, όχι μόνο για την περιφρόνηση που έδειχναν απέναντι στο ακαδημαϊκό ιδεώδες του κάλλους, αλλά και για την φανερή ασέβειά τους στην απόδοση θρησκευτικών θεμάτων με ασυμβίβαστο ρεαλισμό. Ωστόσο η ομάδα βρήκε τον υπερασπιστή της στο πρόσωπο του κορυφαίου τεχνοκρίτη της εποχής, Τζον Ράσκιν.
