Σημειώστε αυτές τις παραστάσεις για το 2019

Είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις που θα δούμε το 2019 και το ενδιαφέρον του κοινού έχει ξεκινήσει. Μη χάσετε αυτές τις θεατρικές συναντήσεις.

«Ο Μισάνθρωπος» του Μολιέρου στο Εθνικό

Μια ευτυχής συνάντηση επί σκηνής σαν εκρηκτικό, αυθεντικά «μολιερικό», μίγμα. Μια ιδανική συνθήκη για τους λάτρεις των κορυφαίων στιγμών της κλασικής δραματουργίας. Μια παράσταση στην οποία τα πάντα μπορούν να συμβούν με την υπογραφή του σκηνοθέτη Γιάννη Χουβαρδά, πρώην Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.

Το έργο, ένα από τα καλύτερα του Μολιέρου, γεννά χαρακτήρες που δομούνται αριστοτεχνικά σε μια δηκτική κωμωδία που αποκαλύπτει την υποκρισία κάθε κοινωνίας και κάθε εποχής. Η έξοχη μετάφραση, εκ νέου επεξεργασμένη από τη Χρύσα Προκοπάκη, καθιστά τις λέξεις φονικά όπλα στα στόματα ευγενών υπάρξεων. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στον ρόλο του Μισάνθρωπου σε μια διανομή με ιδιαίτερες εκπλήξεις.

Ο Αλσέστ, μέλος της «καλής κοινωνίας», είναι αθεράπευτα ερωτευμένος με τη Σελιμέν. Μισεί, όμως, όλους τους άλλους, καθώς όσοι τον περιστοιχίζουν επιδίδονται ανελέητα στην κολακεία, στον κοινωνικό σχολιασμό και στις ίντριγκες, στην υποκρισία και στο ψεύδος. Όταν ο Αλσέστ δει με τα μάτια του πως, η αγαπημένη του, διάγει ακριβώς αυτή τη ζωή που ο ίδιος απεχθάνεται και πως απορρίπτει τον δρόμο της αληθινής αγάπης, επιλέγει την αναχώρηση και τη μοναξιά.

Ένας αθεράπευτα ειλικρινής ήρωας που απεχθάνεται την υποκρισία κερδίζει τη συμπάθεια και τον θαυμασμό μας. Χάρη στη μαεστρία του κορυφαίου Γάλλου κωμωδιογράφου αναδεικνύεται σε σύμβολο που εκφράζει και δικές μας αγωνίες. Ο Αλσέστ μοιάζει να φέρει βιώματα του συγγραφέα για μια από σκηνής διαμαρτυρία. Εκεί συναντά τη δική μας φωνή.

Βόϊτσεκ
Βόϊτσεκ

Βόϊτσεκ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου μετά την μεγάλη επιτυχία του «Φάουστ» (2015-2016), επιστρέφει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σκηνοθετώντας το αριστούργημα του Γκέοργκ Μπύχνερ «Βόυτσεκ» με τον Γιώργο Γάλλο στον ομώνυμο ρόλο και έναν δυναμικό θίασο 10 ηθοποιών.

Ο Βόυτσεκ είναι ένα έργο-φαινόμενο. Γράφτηκε το 1836/7 από έναν γερμανό συγγραφέα 23 ετών, ο οποίος πέθανε πριν προλάβει να το ολοκληρώσει. Και όμως το ποιητικό αυτό αριστούργημα έχει επηρεάσει σχεδόν όλόκληρη την μετέπειτα δραματουργία, από τους εξπρεσσιονιστές και τον Μπρεχτ μέχρι τον Μπέκετ, και από τον Γκόρκι μέχρι τον Κολτές και την Σάρα Κέην.

Ο Μπύχνερ βάσισε το έργο σε μία γνωστή υπόθεση της εποχής: o στρατιώτης Γιόχαν Κρίστιαν Βόυτσεκ σε μία κρίση ζήλειας μαχαίρωσε την ερωμένη του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Παρόλο που μελετά σε βάθος τις κοινωνικές, ποινικές και τις ιατρικές πτυχές της υπόθεσης, ο Μπύχνερ ξεπερνά την σκοτεινή περίπτωση ενός καταπιεσμένου ατόμου και δημιουργεί μία υπαρξιακή τραγωδία που αγγίζει αιώνια ερωτήματα για την εξάρτηση του ανθρώπου από τις κοινωνικές συνθήκες που είναι πέρα από τον έλεγχό του, τις κοινωνικές σχέσεις, αλλά και την προκαθορισμένη μοίρα. Οι σύντομες, κινηματογραφικές σκηνές του έργου δεν ακολουθούν τους κανόνες μιας συμβατικής γραμμικής αφήγησης και μέχρι σήμερα οι μελετητές δεν έχουν συμφωνήσει στην τελική εκδοχή που θα πρότεινε ο Μπύχνερ, αν είχε ολοκληρώσει το έργο.

Η παράσταση, βασισμένη στην εξαιρετική μετάφραση του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, θα προτείνει μία νέα διασκευή, έναν νέο τρόπο κατάταξης των σκηνών του ημιτελούς αριστουργήματος.

Ο κύκλος του Έρωτα σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Από το έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ, ο Κύκλος του Έρωτα, γνωστό σε εμάς ως το Γαϊτανάκι του Άρθουρ Σνίτσλερ φαίνεται να γοητεύτηκε και ο Θωμάς Μοσχόπουλος που θα το σκηνοθετήσει στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά τον Μάιο. Στην παράσταση θα δούμε έναν εξαιρετικό θίασο με τους Στεφανία Γουλιώτη, Χάρη Φραγκούλη, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Άννα Μάσχα, Αλέξανδρο Λογοθέτη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Σίσσυ Τουμάση κι Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλος να υποδύονται τα πέντε ζευγάρια στις δέκα σπονδυλωτές σκηνές.

Η ιστορία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1890 στη Βιέννη. Η δομή είναι σπονδυλωτή κι αποτελείται από δέκα σκηνές που αλληλοσυνδέονται και που στην κάθε μία πρωταγωνιστεί ένα ζευγάρι εραστών. Τα ζευγάρια είναι: Η πόρνη και ο στρατιώτης, ο στρατιώτης και η υπηρέτρια, η υπηρέτρια και ο νεαρός κύριός της, ο νεαρός κύριος κι η παντρεμένη γυναίκα, η παντρεμένη γυναίκα κι ο σύζυγός της, ο σύζυγος κι η νεαρή κοπέλα, η νεαρή κοπέλα και ο ποιητής, ο ποιητής κι η ηθοποιός, η ηθοποιός κι ο κόμης, ο κόμης κι η πόρνη.

 

Σιμόν Μποκκανέγκρα στη Λυρική

Με μια σπουδαία όπερα του Τζουζέππε Βέρντι, τον Σιμόν Μποκκανέγκρα, ανοίγει το 2019 για την Εθνική Λυρική Σκηνή. Από τις 19 Ιανουαρίου και για έξι παραστάσεις, η εντυπωσιακή παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου έρχεται στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Ζωής Τσόκανου – Στάθη Σούλη και σκηνοθεσία Ελάιτζα Μοσίνσκυ.

Με τον Σιμόν Μποκκανέγκρα ο Τζουζέππε Βέρντι έπλασε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς ρόλους για φωνή βαρύτονου. Μέσα από το στόμα του ιστορικού δόγη της Γένοβας ο Βέρντι μπόρεσε να εκφράσει την πολιτική του σκέψη και τα ιδανικά του για μια Ιταλία ενωμένη, μακριά από αδελφοκτόνους πολέμους. Ο Σιμόν Μποκκανέγκρα ανέβηκε για πρώτη φορά στον Φοίνικα της Βενετίας στις 12 Μαρτίου 1857. Περίπου ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, στις 24 Μαρτίου 1881, ο Βέρντι παρουσίασε αναθεωρημένη εκδοχή της όπερας στη Σκάλα του Μιλάνου, προσθέτοντας ορισμένες αριστουργηματικές σκηνές, βασισμένες σε επιστολές του Πετράρχη, μία απευθυνόμενη στο ιστορικό πρόσωπο, τον δόγη της Γένοβας Σιμόνε Μποκκανέγκρα και μία στον τότε δόγη της Βενετίας. Στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το έργο συμπεριλήφθηκε στις 19 Απριλίου 1963. Σήμερα πλέον ο Σιμόν Μποκκανέγκρα συγκαταλέγεται στις δημοφιλέστερες όπερες του συνθέτη.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Γένοβα του 14ου αιώνα και αφορά την άνοδο στην εξουσία και τη δολοφονία ενός ιστορικού προσώπου, του κουρσάρου Σιμόν Μποκκανέγκρα. Παράλληλα προς την πολιτική ιστορία εκτυλίσσεται αυτή της χαμένης κόρης του Μποκκανέγκρα, η οποία δίνει αφορμή για πολιτικές συγκρούσεις.

Στην εντυπωσιακή παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο της συνεργασίας της ΕΛΣ με το Κόβεντ Γκάρντεν, ο διακεκριμένος σκηνοθέτης της όπερας Ελάιτζα Μοσίνσκυ επιχειρεί μια ιστορική σκηνοθεσία που εμπνέεται από την τέχνη και την αρχιτεκτονική της Αναγέννησης. Το λάιτ μοτίφ της σκηνοθεσίας του είναι οι εικόνες της θάλασσας, οι οποίες επανέρχονται διαρκώς, ως μια αναφορά στη θνητότητα. Για το ανέβασμα της παραγωγής το 2013 στο Λονδίνο, οι Times έγραψαν ότι «αποτελεί τον καλύτερο φόρο τιμής για την επέτειο των 200 ετών από τη γέννηση του Βέρντι». Η παραγωγή παρουσιάστηκε ξανά στο Λονδίνο το φθινόπωρο του 2018, αποσπώντας θετικότατα σχόλια. «Εκπληκτική παραγωγή» την χαρακτήρισε ο Guardian, ενώ η Telegraph έγραψε ότι είναι μια παραγωγή «που θα σύστηνε θερμά στο παραδοσιακό κοινό της όπερας».

Η Φανί Αρντάν στη Λυρική

Μια από τις διασημότερες όπερες του 20ού αιώνα επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή μετά από σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα. Βασισμένη σε νουβέλα του Νικολάι Λέσκοφ, η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ ασχολείται με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία της περιφέρειας. Ταυτόχρονα, ο Σοστακόβιτς πλάθει εξαιρετικά κριτικά πορτρέτα θεσμών όπως η εκκλησία και η αστυνομία. Το έργο έγινε παγκόσμια διάσημο όταν το 1936, μετά από επίσκεψη του Στάλιν σε παράσταση της όπερας, η Πράβντα, επίσημο όργανο του κομμουνιστικού κόμματος, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Σύγχυση αντί για μουσική», καταδικάζοντας τη μουσική ως χυδαία, τραχιά και μικροαστική και επικρίνοντας τη θετική στάση του έργου απέναντι στη δολοφόνο πρωταγωνίστρια. Η όπερα απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση και παρουσιάστηκε μονάχα μετά τον θάνατο του Στάλιν, το 1962 σε νέα μορφή. Σήμερα το έργο παίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αρχική του μορφή, επιτρέποντας στο παγκόσμιο ακροατήριο να απολαύσει μουσική εμπνευσμένη, γεμάτη δύναμη και νεύρο.

Για το αριστούργημα του Σοστακόβιτς, η ΕΛΣ έχει αναθέσει τη σκηνοθεσία στη Φανί Αρντάν, μια σπουδαία μορφή του γαλλικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Η Αρντάν, η σταρ των εξήντα ταινιών, των τριάντα θεατρικών, η μούσα του Τρυφώ, η πρωταγωνίστρια του Τζεφιρέλλι και του Πολάνσκι, η μοναδική “γυναίκα της διπλανής πόρτας” με τον Ντεπαρτιέ, συνεργάζεται για πρώτη φορά με την Εθνική Λυρική Σκηνή, μετά την πρώτη της σκηνοθεσία σε έργο μουσικού θεάτρου, στο Passion του Ζόντχαϊμ στο Θέατρο του Σατλέ στο Παρίσι το 2016.

Οι παραστάσεις θα δοθούν από τις 12 έως τις 22 Μαΐου.

Latest Posts

spot_img

Stay in touch

To be updated with all the latest news, offers and special announcements.

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Don't Miss