Σαν το War for Cybertron κανένα…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια ιδιαίτερη αγάπη για τα Transformers. Όχι πως τα πέτυχα στην εποχή τους, φυσικά, αλλά τα Transformers είναι διαχρονικά και ζουν μέχρι και στις μέρες μας σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία μέσω των animated σειρών, καθώς και των γιγαντιαίων blockbusters με σκηνοθέτη τον Michael Bay. Καθώς αυτόν τον καιρό προβάλλεται η τέταρτη κινηματογραφική ταινία των Transformers με τίτλο “Age of Extinction”, της οποίας η προβολή συνέπεσε με την κυκλοφορία του Rise of the Dark Spark και δένει όμορφα το γλυκό για τους θιασώτες του franchise.
Εδώ, όμως, δεν μας ενδιαφέρει το οπτικοακουστικό υπερθέαμα του Michael Bay –γιατί παρακολουθώντας το μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως στον τομέα αυτό διαπρέπει- αλλά το Transformers: Rise of the Dark Spark που ανέπτυξε η Edge of Reality, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη High Moon Studios και η οποία, κατά κοινή ομολογία, δημιούργησε τους δύο καλύτερους Transformer τίτλους στην ιστορία. Η Edge of Reality φαίνεται πως τουλάχιστον προσπαθεί να αποδώσει έναν φόρο τιμής στα War/ Fall of Cybertron. Αυτή η φιλότιμη προσπάθειά της φαίνεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά που ο παίκτης θα πατήσει πόδι στο Cybertron. Εκεί το level design είναι ολόιδιο σε σχεδιασμό και ευχάριστο είναι το γεγονός πως κρατά τη μεγαλειώδη κλίμακα των προηγούμενων. Παρά την προαναφερθείσα διατήρηση της κλίμακας, η περιήγηση στον ακμάζων Cybertron και οι περιοχές που επισκέφτηκα έμοιαζαν πιο κλειστές και ευθύγραμμες σε σχέση με κάποιες συγκεκριμένες στιγμές των προηγούμενων τίτλων από τη High Moon. Το ίδιο ισχύει και για τα –ομολογουμένως- βαρετά επίπεδα στον πλανήτη Γη.
Παραδόξως, η πλοκή είναι το μόνο ενδιαφέρον πράγμα που παρατηρεί κανείς στο Rise of the Dark Spark, αφού το παιχνίδι τοποθετείται ως prequel του Fall of Cybertron και ταυτόχρονα ως συνέχεια του Age of Extinction.
Το ίδιο προσπαθεί να καταφέρει και στο gameplay τομέα που τα πράγματα, πάνω-κάτω, μένουν τα ίδια και ουσιαστικά οι αλλαγές, ή ακόμη καλύτερα, η αλλαγή, δεν αλλάζει το σκηνικό της μάχης προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο. Μια ωμή σταθερότητα παρατηρείται στο παικτικό κομμάτι, που σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύει αλλά θα ήθελα να εμπλουτιστεί με περισσότερο ουσιαστικές αλλαγές από τα gear box, τα οποία περιέχουν αναβαθμίσεις για τα όπλα και κάποια abilities προσδίδουν στο Transformer τη συγκεκριμένη στρατιωτική εκπαίδευση.
Στα «συν» του τίτλου συγκαταλέγεται πως δίνεται η ευκαιρία κατά τη διάρκεια του μακροσκελούς campaign, που διαρκεί γύρω στις 10 ώρες, να παίξουμε με την πλειοψηφία του roster των Transformers, το οποίο αριθμεί περί τα 41 Transformers βάζοντας μια ποικιλία στο μονότονο campaign που χρειαζόταν σχεδόν απελπισμένα. Και να ήταν μόνο η επιπρόσθετη γραμμικότητα στις αποστολές, η τρομερή επαναστατικότητα του μετά από το πέρας των πρώτων 4-5 κεφαλαίων μετατρέπεται σε μια οριακά ανυπόφορη κατάσταση.
Παραδόξως, η πλοκή είναι το μόνο ενδιαφέρον πράγμα που παρατηρεί κανείς στο Rise of the Dark Spark, αφού το παιχνίδι τοποθετείται ως prequel του Fall of Cybertron και ταυτόχρονα ως συνέχεια του Age of Extinction. Ο συνδετικός κρίκος των δυο αυτών storyline είναι tο Dark Spark (όσοι είδαν την ταινία καταλαβαίνουν τι εννοώ) το οποίο είναι το «μήλον της έριδος», τόσο για τους Decepticons, όσο και για τους Autobots με τις δυο ομάδες να το κυνηγούν ανελέητα η καθεμία για το δικό της συμφέρον.
Από την άλλη έχουμε και τον τεχνικό τομέα που, φάσκει και αντιφάσκει. Πάσχει από συνεχή διαβάθμιση της ποιότητας των γραφικών, κάτι που φαίνεται στα πρώτα και στα τελευταία επίπεδα του τίτλου. Συγκεκριμένα, ο τεχνικός τομέας χωλαίνει στο γήινο setting, ενώ μόλις η δράση μεταφερθεί στην άμορφη μάζα που ακούει στο όνομα «Cybertron» εκεί τα γραφικά γίνονται απλώς αποδεκτά και σε σημεία λεπτομερή με όμορφες αντανακλάσεις και μπόλικα πολύγωνα στα Transformers, αλλά υπάρχουν σχετικά όμορφοι φωτισμοί.
Η έντονη παρουσία του aliasing τραυματίζει την ανάλυση στην οποία έτρεχε η PS4 έκδοση της δοκιμής και σε πολλά σημεία αντιλήφθηκα πως πρόκειται για ένα HD upscale της PS3 έκδοσης. Ο ήχος δεν είναι του βάθους, ούτε του ύψους μιας και η Edge of Reality κατάφερε να έχει το βασικό καστ των ηθοποιών για τα voiceovers από τη ταινία, όπως ο Troy Baker, Fred Tattasciore (Megatron), Nolan North, και, φυσικά, ο ανεπανάληπτος Peter Cullen, που όπως πάντοτε ενσαρκώνει τον Optimus Prime. Η μουσική από την πλευρά της αποτελείται από ηλεκτρονικά θέματα, με ένα main theme που να έχει κάτι να πει.
Πρέπει σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως υπάρχει και η δυνατότητα συνεργατικού και ανταγωνιστικού παιχνιδιού στο Rise of the Dark Spark, αλλά λόγω ανικανότητας των servers να βρίσκουν συμπαίκτες/ αντιπάλους, δε μπορώ να εκφέρω άποψη.
