Το Ελληνορθόδοξο Κοιμητήριο του Λιβόρνου, ιδρυθέν το 1840, αποτελεί σήμερα τη μοναδική εστία μνήμης του άλλοτε ακμάζοντος ελληνικού στοιχείου της πόλης.
«Το Ελληνορθόδοξο Κοιμητήριο Λιβόρνου, ένα ιστορικό μνημείο των Ελλήνων της Διασποράς» γίνεται ξανά επισκέψιμο στο κοινό τόνισε σε ομιλία του στην επαναλειτουργία του Κοιμητηριακού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μετά από δεκαπέντε χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας κ. Γιάννης Χρυσουλάκης.
Την εκδήλωση οργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας, παρουσία του Δημάρχου του Λιβόρνο κ. Luca Salvetti, της Πρέσβεως της Ελλάδος στην Ιταλία κ. Ελένης Σουρανή, του Αντιπεριφερειάρχη Τοσκάνης, του Μητροπολίτη Ιταλίας κ. Πολυκάρπου, Αρχόντων της εκκλησίας, της Επίτιμης Προξένου της Ελλάδος στο Λιβόρνο κας Elena Konstantos, ενώ συμμετείχαν οι τοπικές και Περιφερειακές αρχές και πλήθος κόσμου.
Τα τελευταία δύο χρόνια υπό την εποπτεία της Γεν. Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας έγιναν όλες εκείνες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε το Κοιμητήριο, ένα πραγματικά ανοιχτό μουσείο, να καταστεί εκ νέου επισκέψιμο, ικανοποιώντας πάγιο αίτημα των Ιταλικών αρχών και του Δήμου του Λιβόρνο. Το Ελληνορθόδοξο Κοιμητήριο του Λιβόρνου, ιδρυθέν το 1840, αποτελεί σήμερα τη μοναδική εστία μνήμης του άλλοτε ακμάζοντος ελληνικού στοιχείου της πόλης. Εδώ βρίσκονται τα ταφικά μνημεία των γνωστών οικογενειών, Τοσίτσα, Σκαραμαγκά, Μαυροκορδάτου, Ροδοκανάκη, Μεταξά, Πανά, Πάλλη κι άλλων επιφανών Ελλήνων της Διασποράς. Για το λόγο αυτό η διατήρηση και ανάδειξή τους είναι καθήκον της Ελλάδας και απαιτεί ιδιαίτερη ευαισθησία και φροντίδα.
Είναι η πρώτη φορά που δηλώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο το ενδιαφέρον και η σημασία που αποδίδει το Ελληνικό Κράτος για το σημαντικό αυτό μνημείο του Παροικιακού Ελληνισμού στην Ιταλική επικράτεια, γεγονός που επισήμαναν τόσο ο Δήμαρχος του Λιβόρνο όσο και οι Αρχαιολογικές περιφερειακές αρχές της Τοσκάνης.
Είναι γεγονός ότι το μνημειακό σύνολο αποτέλεσε για αρκετά χρόνια σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ του Ιταλικού κράτους και του Ελληνικού Δημοσίου καθώς εμφάνιζε εικόνα εγκατάλειψης παρότι είχε χαρακτηριστεί από τις Ιταλικές αρχές διατηρητέο μνημείο και ζητείτο επιτακτικά η φροντίδα και η επιμέλεια του χώρου. Σημειώνεται …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
