Η περίπτωση του Τούρκου προέδρου είναι από μόνη της case study – Οι αποκαλούμενες μεγάλες δυνάμεις της Δύσης εξακολουθούν να παίζουν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι χωρίς ωστόσο να τον «απομακρύνουν»
Ο όρος «το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού» είναι ένα αγγλικό ιδιωματικό που συναντάται από το 1675 και σημαίνει μια συνεχόμενη πράξη η οποία περιλαμβάνει το συνεχές κυνηγητό που βρίσκεται κοντά στη κατάκτηση του άλλου αλλά που ενέχει συνεχώς την απόδραση του ενός από τον άλλον.
Πάνω σε αυτό τον καμβά οι δυνάμεις της Δύσης συνεχίζουν να δίνουν χώρο στον Ταγίπ Ερντογάν παρά το γεγονός ότι σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής έχει απασφαλίσει και θέτει επί τάπητος ζητήματα που ξεπερνούν κάθε όριο διπλωματίας. Ταυτόχρονα, ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποιεί την Ελλάδα προκειμένου να διαπραγματευθεί με τις ΗΠΑ, αλλά και για να επιλύσει τα εσωτερικά του προβλήματα. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας διάλογος της Άγκυρας με την Αθήνα, ούτε καν προσχηματισμός. Ένας δίαυλος επικοινωνίας προφανώς και είναι αναγκαίος για να επιτυγχάνεται η απαιτούμενη αποσυμπίεση, αλλά μέχρι εκεί. Εύστοχα κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Ερντογάν είναι αναγκαίο κακό για την Δύση η οποία απλά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο στην περίπτωσή του…
Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ήδη τινάξει στον αέρα οποιοδήποτε σημείο επαφής και ολίγη σημασία έχει για ποιο λόγο το έκανε. Δεν μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ψυχανάλυση για το φαινόμενο Ερντογάν, ούτε είναι αυτός ο ρόλος της. Ο Τούρκος πρόεδρος παίζει με τη φωτιά και επιχειρεί να πραγματοποιήσει μια δύσκολη άσκηση ισορροπίας. Στο εσωτερικό θέλει να κρατήσει τους υψηλούς τόνους απέναντι στην Αθήνα, καθώς αυτό αυξάνει τα ποσοστά της συσπείρωσης στο δρόμο προς τις κάλπες του 2023. Ωστόσο, δεν θέλει να εμφανιστεί στη διεθνή κοινότητα πως έχει την ευθύνη για το αδιέξοδο και ανοίγει ταυτόχρονα ένα ψευδο-παράθυρο διαλόγου.
Αδύνατος οποιοσδήποτε διάλογος
Προφανώς είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει ένας νέος, ουσιαστικός ελληνοτουρκικός διάλογος, από τη στιγμή που η Τουρκία δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να αποστασιοποιηθεί από τις βλέψεις που έχει εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Επίσης κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι αν χάσει τις εκλογές ο Ερντογάν τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Οι εκλογές στην Τουρκία εξηγούν την κλιμάκωση της ρητορικής έντασης. Δεν πρέπει συνεπώς να τρέφουμε αυταπάτες ότι μόλις ολοκληρωθούν οι εκλογές στην Τουρκία θα επιστρέψουμε σε συνθήκες κανονικότητας. Ίσως αν ο Ταγίπ Ερντογάν κερδίσει να επιδείξει μια πιο διαλλακτική στάση έναντι της Ελλάδας και της Δύσης αφού δεν θα χρειαστεί για την επόμενη θητεία του να πουλάει το αφήγημα της γαλάζιας πατρίδας. Όμως αποκλείεται να έχουμε μια εντυπωσιακή βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το χάσμα του τουρκικού κατεστημένου με την δυτική κουλτούρα είναι αγεφύρωτο. Άπαντες απλά προσπαθούν να ροκανίζουν το χρόνο έναντι του Τούρκου προέδρου, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι τόσο οι βλέψεις του, όσο και οι απόψεις του για την δημοκρατία είναι αιώνες πίσω στο χρόνο χαμένες, κάπου στο Μεσαίωνα… Η όποια διαπραγμάτευση με την Τουρκία είναι περίπου χάσιμο χρόνο και για την Ε.Ε. και για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Διαβάστε επίσης:
Ράπισμα Μενέντεζ σε Ερντογάν: «Δεν δίνουμε F-16, να σταματήσει τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο»
«Όμηρος» της Άγκυρας ο Ιμάμογλου – Σοϊλού: «Μπορώ να τον απομακρύνω»
Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις προκλήσεις Ερντογάν: Οι απειλές δεν βοηθούν
