Βαθμολόγησε το άρθρο
Το 1957 αποτελεί μία χρονιά ορόσημο στην φιλμογραφία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Έχουν ήδη προηγηθεί τα πιο πειραματικά έργα του, το «Fear and Desire» του 1953 και το «Killer’s Kiss» του 1955, καθώς και η πρώτη ουσιαστικά μεγάλου μήκους ταινία του, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο τον δημιουργό, το «The Killing» του 1956. Συνεχίζοντας στο ίδιο μήκος κύματος, η μικρή εταιρεία παραγωγής του Αμερικανού σκηνοθέτη, αγοράζει τα δικαιώματα του βιβλίου «Σταυροί στο Μέτωπο» (Paths of Glory) του Humphrey Cobb, το οποίο όπως και στο «The Killing», διασκευάζει ξανά ο Κιούμπρικ μαζί με τον συνεργάτη του, Jim Thompson και τον Calder Willingham.
Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Χάμφρεϊ Κομπ, η ταινία ξεδιπλώνει την ιστορία τριών Γάλλων στρατιωτών που επιλέγονται στην τύχη να εκτελεστούν για παραδειγματισμό επειδή το σύνταγμά τους αρνήθηκε να προχωρήσει στην κατάληψη μιας στρατηγικής θέσης των Γερμανών, στο γαλλικό μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με αίσθηση δικαίου, ο λοχαγός τους θα παλέψει να ανατρέψει την απόφαση κόντρα στη στρατοκρατική διαφθορά. Ο Χάμφρεϊ Κομπ εμπνεύστηκε την ιστορία του βιβλίου από αληθινό γεγονός: την υπόθεση των δεκανέων Σουέιν, όταν το 1915, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με διαταγή του στρατηγού Ζερό Ρεβεγιάκ, τέσσερις Γάλλοι στρατιώτες εκτελέστηκαν για παραδειγματισμό, με τη δικαιολογία ότι παράκουσαν τις στρατιωτικές διαταγές. Οι στρατιώτες αθωώθηκαν μετά θάνατον, το 1934, όμως η πρακτική της παραδειγματικής τιμωρίας και εκτέλεσης στο …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
